mijn moeder

De laatste jaren van haar leven begon mijn moeder te dementeren. Steeds minder grip kreeg zij op haar eigen leven en steeds meer raakte zij de regie kwijt. Langzaam namen mijn zuster en ik de moederrol over.

Dit was een ingrijpend proces, dat ik met belangstelling en ook met bewondering voor haar volgde. Binnen in deze demente oude dame was -zo wist ik zeker- heel weinig veranderd. Zij raakte het zicht op de werkelijkheid kwijt en het leek alsof ze met het verkeerde gereedschap moest werken. Steeds minder klopte er. Maar van binnen huisde nog haar onveranderde en altijd aanwezige ziel.

Dit proces heb ik van zeer nabij gevolgd en proberen te vangen in portretten. Het was er mij niet om te doen goedgelijkende portretten van haar te maken, als wel haar wezen en de wazige wereld waarin zij verbleef te vangen. Ik zag het als een soort rouwproces, omdat ik de moeder zoals ik haar altijd gekend had bezig was te verliezen, terwijl onze verbondenheid onveranderd bleef.

Het heeft mij veel gebracht en ik heb op deze manier een ode gebracht aan mijn moeder, die op 21 juli 2011 op 89-jarige leeftijd stierf.